vrijdag 13 mei 2011

mijn lieve Nana is er niet meer

ze was al heel wat jaartjes oud,onze kleine meid.Hoe oud,dat weten we niet precies.We denken een jaar of 16,mischien zelfs ouder.
Ze kwam uit een asiel uit Tienen,waar ze terecht was gekomen nadat Kosovaren haar wilden ruilen voor eten.Ik vond haar via internet,en moest haar gewoon gaan halen.
Sinds de dag dat we haar hebben opgehaald (zo'n 10 jaar geleden)was Nana echt mijn hondje.Ze was gewoon niet bij mij weg te slaan,wilde niet eten of drinken als ik niet in de buurt was,en huilde als een wolf als ik niet thuis was.Ze was jaloers op alles en iedereen die te dicht bij me in de buurt kwam,en durfde dan wel eens venijnig uit de hoek komen.
Maar voor mij was ze het liefste hondje ter wereld,ik kon en mocht alles met haar doen wat ik wilde.
En nu is ze er dus niet meer.
Woensdagmiddag was ze nog springlevend,een paar uur later lag ze ineens alleen in Vinnie zijn ikea-zeteltje.Ze kon niet zo goed meer de bank op,dus eerst dacht ik dat het daaraan lag,maar toen ik op de bank ging zitten bleef ze gewoon liggen.Dat was raar,maar niet echt alarmerend.Tenslotte was ze niet alleen niet meer zo lenig,maar ook half doof,half blind en begon ze te dementeren.Tja,wat wil je op die leeftijd.
Maar toen gingen we naar bed,en moesten de honden nog even hun behoefte gaan doen.De 2 anderen vlogen naar buiten,maar Nana kwam maar langzaam uit haar zeteltje,en zette zich voor mijn man zijn voeten,midden in de keuken,te plassen.Ze kwam gewoon niet verder.Ook vonden we slijmpropjes,waarvan mijn man dacht dat ze uit haar poepje kwamen.Ik heb haar naar boven gedragen en in bed gelegd,ze deed niet eens moeite om onder de dekens te gaan liggen.
Ik had het vermoeden dat ze koorts had.Heb die nacht nauwelijks geslapen,want ik dacht echt dat ze de nacht niet zou overleven.
Donderdagmiddag moesten we om 14u bij de dierenarts zijn,we wisten toen al dat ze een baarmoederontsteking had die gesprongen was.
We kregen nog de optie om haar te laten opereren,maar dat wilden we haar niet aandoen.Niet meer op die leeftijd,en met al haar kwaaltjes.Ze was gewoon op,en dus hebben we met héél véél pijn in het hart besloten haar te laten inslapen.
Ze keek zelfs nog eventjes naar ons op,net alsof ze ons wou bedanken dat ze mocht gaan.
Ze is ingeslapen in mijn armen,heel zachtjes en mooi.
En nu is ze er dus niet meer,mijn lieve kleine meid.En ik mis haar verschrikkelijk,weet met mijn verdriet geen blijf.
Ik weet wel dat het slijt,maar nu staat mijn wereld toch even stil.Heb eventjes nergens zin in.
Dus als jullie me misen,weten jullie waarom




groetjes,marika

4 opmerkingen:

  1. O marika , dit vind ik erg voor je! Ik leef heel erg met je mee.
    En ik weet dat Nana bij jou een heel goed leven heeft gekregen.
    Nana is jou echt heel dankbaar geweest voor jouw liefde die ze de laatste 10 jaar heeft gekregen.
    Ik zie haar nog in jouw armen zitten.
    Het is altijd pijnlijk om een goede vriend(in) te moeten afstaan.
    Tijd heelt idd wonden maar daar heb je nu natuurlijk niks aan.
    Weet dat ik in gedachten bij je ben Marika !
    Dag Nana, slaap zacht ...

    Marika nog een hele dikke knuffel !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit is zo verdrietig Marika en ik weet ook wat een geweldig lieve dierenvriend je bent. Zo vreselijk dat ze er nu niet meer is, maar probeer je te troosten aan de mooie herinneringen die je met haar heb gehad.
    Lieve knuffel van Els

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hey Marika'tje,

    Meid toch, ik zat je lezen en geraakte niet ten einde door de tranen, meid, ik voel je bezorgdheid en verdriet om haar , door je berichtje door, je hebt voor haar een hele mooie keuze (voor jullie héél pijnlijke keuze!) gemaakt, ze graag zie je haar, je hebt respect voor haar, je wilde niet dat ze nog moest lijden, je wilde haar rust geven en dat weet zij Marika, je hebt het beste gedaan voor haar, je hebt haar een prachtig hondenleventje gegeven in een warm gezin, niet meer de ellende die eerst heeft moeten meemaken, je bent een échte dierenvriend hoor meid!!

    Ik wens je sterkte met verwerken, een plaatsje te geven en je weet het hé, als je nood hebt aan een praatje, je weet me te vinden hé!!!

    Knuffel,

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ik heb je blog nog maar net ontdekt en las het verhaal van je hond. ik hoop dat je je al wat beter voelt ondertussen, het is nooit leuk om een dier af te geven. nog veel sterkte

    groetjes

    BeantwoordenVerwijderen